Heb vanavond mijn 2de reiki behandeling gehad, was een bijzondere ervaring moet ik zeggen.
Tijdens de eerste behandeling zag ik mooie beelden, was in een bloemen veld met kleine gele bloemetjes en met witte bloemetjes met een geel hartje, leken op margietjes maar dan veel kleiner. Die gele weet ik niet precies hoe die eruit zagen, maar waren ook klein.
Ik zweefde over het veld en voelde me heel erg licht.
Fijne ervaring.
Vanavond was eigenlijk ook wel een fijne ervaring, al verliep die totaal anders.
Ik weet dat het ergens goed voor is en dat accepteer ik ook.
Al vrij snel verzonk ik in diepe gedachten en ging beelden zien. Eerst heel vaag in een gebouw en herkende het toen ik een trap zag. Het was het klooster waar ik mijn gids de monnik heb mogen leren kennen tijdens een meditatie, bij de shambhala cursus.
Ik ging de trap op en de monnik was boven in de kamer waar ik hem al eens ontmoet had. Maar dit keer was hij niet alleen,er was een jonge vrouw bij hem, een boerinnetje dacht ik gelijk, uit een tijd van North and South.
Bol soepel hoedje op en een blouse met pofmauwen en een wit rond schortje.
De monnik zei me met haar mee tegaan.
Dat deed ik en buiten was een grote kruidentuin. Ik moest met haar daar in gaan werken ofzo, ik weet het niet meer precies wat ik moest, maar ik wilde niet en stribbelde tegen. Ben ook niet gegaan.
Terwijl ik dit beleefde voelde ik tegen mijn rechter heup duwen, maar ik besefte dat daar niks gebeurde, maar dat haar handen op mijn hartchakra lagen.
Ik ben terug gegaan naar de monnik en moest op de trap eerst mijn shambhala master voorbij, zij was het er niet mee eens dat ik terug kwam, maar liet mij er toch met tegenzin langs.
De monnik was ook niet tevreden, want van die vrouw kon ik leren, ik moest niet bij hem zijn. De monnik pakte mijn arm en we liepen langs mijn shambhalamaster naar beneden, naar de tuin.
De boerin stond met een breede glimlach te wachten en intussen was er een kas |(ronde bovenkant) over de tuin gekomen die er eerst niet was. Het was helder, doorzichtig en licht daarbinnen.
Nu durfde ik helemaal niet meer en ben dus buiten gebleven, in verzet en me verwerend.
Ineens werd ik even in het hier en nu gebracht en moest ik huilen.
Ik zei ze zitten me dwars en ik wil niet wat zij willen.
Toen ik getroost was en weer rustig in mijn hoofd ben ik gaan draaien, want ik wilde weten hoe het afliep. Kon helaas niet die beelden veranderen en voelde een worsteling met mezelf. Moest er weer om huilen. Ben toen even bij mezelf nagegaan wat ik wilde en vond het fijn dat het verder zou gaan. Dat lukte ook toen ik bewust naar het strand ging en daar in kleermakerszit naar de zee ben gaan kijken en luisteren. Dat gaf rust.
Daarna kwamen er toch af en toe emoties los, voelde me zo open staan voor alle prikkels om me heen. Maar vond het een bijzondere en toch wel fijne ervaring.
Ben alleen zo nieuwschierig naar wat er gebeurd zou zijn als ik wel de kas binnen was gegaan. Zal me iets verteld zijn over de kruiden, waar ik altijd graag wat van zou willen weten. De gids is een kruiden medicijnman, wat wilde hij mij geven?
Waarom ik niet wilde is denk ik dat ik bang voor de nieuwe ontwikkelingen ben om me volledig te durven over geven aan alles wat er op me afkomt en ik dan het gevoel heb de controle te verliezen, al weet ik dat die gids me alleen maar wilde helpen.
Leve de transformatie !
Tja heftige maar mooie ervaring met nog enkele vragen.
Liefs Wilma
