Dit heb ik vannacht gedroomd en ik was er heel erg bang en ALLEEN, voelde me verloren en zag geen lichtpuntje hoe hier uit te komen.
Ik liep met een groep in een grot, leuk op vakantie toch? Lekker donker en spannend. Met zo'n lampje op het voorhoofd liepen we daar, maar de vleermuizen vonden die lampen ook er interessants en vielen ons aan, iedereen werd aangevallen, maar ze kwamen vlak langs hun hoofden. Maar mij raakten ze wel elke keer, overal beten ze me. Men zei dat ik nu hondsdolheid zal gaan krijgen. Hoefde niet naar een dokter voor medicijnen, maar alleen bellen dat ik het had. Er waren geen medicijnen voor.
Ineens had ik in de gaten dat de groep steeds kleiner werd en dat niemand meer bij me wilde lopen, bang voor besmetting door mij als ik ze aan zou raken. En ja duurde niet lang voor ik alleen liep en bang was. Zoekende naar iedereen en mijn lampje begon ook te knipperen en in kracht af te nemen. Ik moest alleen de uitgang maar vinden maar wist niet hoe en waar het was.
Ben ergens gaan liggen en heb mijn lampje uitgedaan om het te sparen. En ben ik slaap gevallen. Toen ik wakker werd ben ik heel lang gaan zoeken en veel gangetjes door gekropen te zijn zag ik licht en de uitgang. Helaas was het afgeschermd, niemand mocht er in of uit. Levens gevaarlijke dieren leefden daar in die grot en er had eigenlijk niemand in gemogen. Ze hoorden me niet roepen en niemand vertelde dat ik er nog in zat.
Wat heb ik gehuild en dacht dat ik daar dood zou gaan, want er was geen water of eten binnen.
Ben toch gaan zoeken naar eten toen ik begreep dat ik voor de buitenwereld niet bestond en ben een hele stijle trap opgelopen. Daar was een hindoestaans altaar, met veel beelden van hindoe goden en bloemen en kaarsjes die branden. Dus er kwamen mensen en ze brachten offers aan de goden, eten en drinken en ik wist waarvoor het daar lag maar had te veel honger en dorst en ik nam het. Me erg schuldig voelend maar dacht dat het wel begrepen werd.
Ik heb dagen misschien wel weken gewacht tot ik iemand zou tegen komen die er offers zou brengen, ben daar niet weggegaan, maar altijd als ik sliep werd het ververst of aangevuld. Maar niemand die zich om mij bekommerde............
Zo werd ik wakker badend in het zweet, me leeg voelend, maar niet echt afgewezen ofzo, alleen heel erg alleen, niet eenzaam, maar alleen.
Liefs Wilma
met alle echt enge symbolen er in wijst ook weer op een behoorlijk transformatie proces.
omdat er zo heel veel in voor komt.
