Het "weten"

[Riemie]

Ik heb het steeds vaker, weten dat er iets gaat gebeuren.
De ene keer weet ik wát er gaat gebeuren, de andere keer is het gewoon een gevoel dat er iets gaat gebeuren.
De eerste keer dat het me overkwam was op m'n 12de.
Die keer was het via een droom dat ik wist dat er iets ging gebeuren.
Alleen wist ik toen nog niet dat dat echt zou gebeuren.
En nu nog heb ik vaak pas achteraf dat ik weet waar mijn gevoel van dat moment vandaan kwam.
Maar terug naar de droom....
Ik droomde dat mijn opa was overleden.
Hij lag in een kist waar een grijs kleed met zwarte franjes overheen lag.
De kids stond op een kaar met 2 wielen.
Tsja, ik was 12 en zag het als een nare droom.
Ik had toen nog nooit een begrafenis meegemaakt.
Maar een week later werd mijn droom werkelijkheid.
Mijn opa overleed op 75 jarige leeftijd aan een hartaanval.
Over zijn kist lag het grijze kleed met zwarte franjes uit mijn droom.
De kids stond op een kar met 2 wielen toen hij naar de begraafplaats aan de overkant van de weg werd gebracht.
Dat was mijn eerste ervaring met het "weten".
Later kwam het regelmatig terug door kleine dingetjes.
Dan zei ik tegen de kids pake en beppe (opa en oma) komen vanavond.
En 9 van de 10 keer klopte het.
Later uitte het zich in het "weten" als mensen en dieren gingen overlijden.
Toen 1 van mijn papagaaien doodging voelde ik dat van te voren aan, terwijl er toen nog niets aan het beestje te zien was.
Toen mijn oma stierf kreeg ik op het tijdstip dat ze stierf een heel triest verdrietig gevoel.
Ik wist toen nog niet dat ze toen was overleden.
Vijf jaar geleden is onze buurjongen (het beste vriendje van mijn jongste zoon) overleden op 13 jarige leeftijd aan een kwaadaardige bacterie.
Ik heb maanden geweten dat 1 van mijn buurkids zou overlijden.
Maar het ellendige is dat je er niets mee kunt.
Dat zijn dan weer de nare dingen van het spirituele.
Maar al met al vind ik het een zeer bijzondere gave.

[karin]

Hallo Riemie,
In julie al geplaast en zo'n pracht verhaal schrijf je neer,zoals ik hier lees kijk je in de toekomst,,,Jammer dat je alleen de dood ziet,overwin voor je zelf deze angst,,,na ons leven is er de dood,,,na de dood is er leven.Overwin dit met positieve dingen gaan zien,concentreer je erop. Het zien dat je zal weten dat de dood niet angstig hoeft te zijn.
Warme groet karin

[carla]

Hallo Riemie,

Ik las jouw verhaal en eronder schreef je: Maar het ellendige is dat je er niets mee kunt.

Toch wel hoor Riemie. Het is soms als les bedoeld om ons te laten zien dat we moeten leren te accepteren wat we niet begrijpen, in vol vertrouwen dat het allemaal onderdeel is van "het grote plan".
Als je eenmaal hebt geleerd dat sommige dingen niet veranderd kunnen of mogen worden, zul je waarschijnlijk dit soort verdrietige dingen niet meer zien.

Liefs Carla

[hannie]

Heel mooi en duidelijk vind ik jullie antwoorden aan Riemie, Karin en Carla.
Juist door zulke ervaringen leren we dat niets voor niets gebeurd, het heeft een bedoeling. Het kan soms heel lang duren voor het ook zichtbaar en dan dus ook begrijpbaar is, waarom bepaalde zaken zo gebeuren in ieders leven.Pas als je terug kunt kijken ga je meestal het verband zien, wat weer gebruikt kan worden met wat er nog meer allemaal op je pad komt. Dan kan je ook anderen weer van dienst zijn doordat je weet hoe ze zich voelen in vergelijkbare situaties, je kan je dan inleven helemaal.Een les is het daardoor zeker,om te leren accepteren al begrijpen we op het moment zelf er totaal niets van. Maar hoe vaker het gebeurd des te beter leer je dan steeds weer,geef het over,laat het ook los,laat het gebeuren,wees geduldig vooral. Kan een lang proces zijn,
maar je krijgt wel meer rust daar door.Zonder alles over je kant te laten gaan,waar je daadwerkelijk aan iets mee kan werken ten goede moet je natuurlijk altijd doen. Maar vaak moeten we het laten gebeuren zo dat anderen ook hun eigen ervaringen weer op kunnen doen.
liefs hannie

[carla]

Inderdaad Hannie, dat kan een lang proces zijn.
Maar wel een heel belangrijke les