Mijn allereerste voorspellende droom

[Raven]

Nu eens een keer een verhaal uit een andere hoek. Toen ik voor de eerste keer een voorspellende droom kreeg was ik ongeveer 9 a 10 jaar oud, in die tijd ging ik met mijn vader nog ieder jaar op vakantie (jammer genoeg is die tijd voorbij). Op die bewuste nacht droomde ik dat ik samen met mijn vader op vakantie was en op het moment dat de droom begon stonden we in een soort van een souvenierswinkel ,hoewel het eerder op een fabriek leek, samen met een paar anderen toeristen. Op dat ogenblik hoorde ik van overal geluiden komen van mensen die een taal spraken die ik niet verstond en er kwamen mensen op ons af met een bruine huidskleur die ons de winkel uitjoegen.
Op het moment dat ik de winkel verliet samen met mijn vader stonden we op een boulevard met links van mij allerlei strandwinkeltjes en rechts van mij een rij palmbomen met daarachter het strand en de zee. Alles had een hevige kleur zoals je het in een tekenfilm zou verwachten terwijl alles er levensecht uitzag.
Op dat moment vroeg ik aan mijn vader :"Papa, waar zijn we eigenlijk?" " In Thailand". Juist op dat moment rees het water omhaag met een geluid dat erg leek alsof iemand uit bad zou opstaan. Het water ging naar beneden en kwam op ons af. Ik liep samen met mijn vader naar de winkeltjes toe terwijl het water ons omringde met zijn gedruis en overal om ons heen mensen schreeuwden , het beeld bleef hangen maar het geschreeuw bleef voortduren. Het werd zwart voor mijn ogen maar nog steeds kon ik ze horen roepen en daarna werd ik wakker.
Ik herriner me nog dat ik wakker werd en bij mij zelf dacht : "dit kan nooit echt gebeuren, water dat zo naar boven komt kan helemaal niet, de zee moordt niet." Ik had toen op dat ogenblik echt geen idee dat er zoiets als tsunami's bestonden.
Maar jammer genoeg een paar maanden later gebeurde het in het echt. Ik was in shock, niet alleen voor het leed van die mensen maar ook omdat ik zo'n gruwelijk drama van te voren wist en er was niets wat ik er aan kon doen.
De 2 jaren die daarop volgde waren een hel voor mij, vaak had ik angstdromen over tsunami's en voor een vrij lange tijd durfde ik niet tot bij de zee te komen uit angst.
Maar gelukkig genoeg is die periode voorbij en ben ik niet meer bang van de zee wat een hele geruststelling is voor mij, maar de reden waarom is voor een andere keer.

Heel veel liefs
Raven