Met hulp van opa.

[Petra]

ik weet niet zeker of het bde is geweest mis kunnen jullie mijer antw. opgeven ?
ik was een paar jaar geleden ongeveer (16) jaar geleden in een diepe put zo zal ik het even noemen
ik voelde me erg eenzaam ondanks alles en erg verdrietig ik zag het leven niet meer zitten op dat moment huilde veel vooral s,avonds en in de nachten
ik lag in bed en was weer verdrietig ik vroeg aan onze lieve heer of hij aub mijn kon op hallen (dat was een paar nachten achter elkaar )
op eens werd ik uit mijn bed om hoog getilt ik zag mijn man in bed liggen ik ging ook nog bij mijn zoontje kijken die was toen ongeveer 1 jaar oud
een jongeman (wit van gedaante ) nam mij mee om hoog ik kwam bij de hemel poort uit het was een hele groote deur twee deuren naarst elkaar en er zat een groote goud kleurigen ring aan ik klopte op de deur en riep ik wil naar binnnen
de deur ging open op een keertje daar stond mijn opa
hij vond het niet leuk dat ik er was hij zei wat kom je doen je hoordt hier niet je moet terug je hebt nog heel veel te doen beneden
ik schok van zijn antw.
en werd huilend wakker in mijn bed
daarna heb ik wel meer over dingen naar gedacht en uit eindelijk is het tog goed gekomen met mij
heb er denk ik veel van geleert
met dank aan mijn opa xxx
wou het even met jullie delen weet niet zo goed waar ik het moest bij schrijven mijn excusses hier voor als het hier niet hoordt te staan
liefs petra

[hannie]

Dit lijkt op een uittreding Petra, waardoor jij op die wijze een hele belangrijke boodschap kon ontvangen, zodat je weer de moed terug kreeg om verder te gaan hoe moeilijk je het ook had.
En dat is blijkbaar gelukt destijds.

Ik ben geen alleswtende, maar dit is mijn gevoel hier in zie je.

[wiba]

Ik heb het zelfde gevoel erbij dat het een uittreding is, met een hele mooie boodschap die blijkbaar aangekomen is. Want wij kunnen nu je verhaal lezen en daar zijn we heel erg blij om.

(ik verplaats het daarom even naar uittredingen bij dromen)

[Petra]

dank je wel hannie en wiba
er lief van jullie
de boodschap is duidelijk
ik had ook altijd het gevoel dat hij bij me was maar goed dat weer een ander verhaal
ik dank jullie nog maals voor het lezen van mijn verhaal en reactie xxx
liefs petra

[Petra]

lieve hannie
je vroeg me laats over of ik me ma voelde toen zei ik nee ,alleen als ik naar haar foto kijk komt er traan niet echt huilen maar een traan op mijn ogen
maar bij me opa wel
voelde hem denk ik ?
een koude wind als ik verdrietig was en de geur van sigaren lucht
mijn opa rookte sigaren vroeger dat weet ik nog goed wandt dat vondt ik stinken hihi op een gegeven moment wou ik het niet meer werd er bang van wist toen niet wat het was (of tog wel mmmmm)
ik zei ga aub weg ik wil dit niet
en een tijdje later gingen we huizen en heb dat eigenlijk nooit meer daarna gevoeld alleen pas geleden nog bij een collega bij (toeval) rookt haar man ook sigaren mmmmm hihi

[Petra]

sorry hannie dat was margriet mijn ecusses hier voor
liefs petra

[hannie]

Geeft niet! Had al het idee hoor.
Maar nietemin prachtig als je op die wijze nog iets voelt van de anderen toch? Zijn ze nog dichtbij ergens altijd en dat voelt dan zo goed, vooral als
troost, maar ook een hulp op allerlei momenten.

[Petra]

zeer zeker hannie
ik vind het steets mooier en duidelijker worden
het geeft me een fijn gevoel
ook jullie antw. doet me echt wat soms bij het lezen van een verhaal moet ik even slikken of een traantje weg pikken
echt mooi xxx
liefs petra