Een beetje karmische astrologie

[Kurt]

Karmische astrologie gaat ervan uit dat een ziel meerdere levens leeft. De bedoeling van de ziel is om in elk nieuw leven nieuwe ervaringen op te doen.
Voordat een ziel incarneert besluit hij of zij (de ziel is op zich noch mannelijk noch vrouwelijk, voor zover ik het begrijp) welke lessen hij/zij wil leren.
De Bron waaruit de ziel voortkomt, en waarin iedere ziel uiteindelijk weer terug keert is compleet, volmaakt en hoe kun je nu groeien als je al volmaakt bent? In de Bron bestaat niet het bewustzijn dat wij kennen kennelijk. Stel je voor dat wij allemaal een druppeltje zijn, een waterdruppeltje, da's nog wel herkenbaar toch? Maar stop al die druppels nu eens in een zwembad bij elkaar. Goed, wie is nu wie dus??? That's the question! Om zichzelf dus als zichzelf te kunnen ervaren moet de ziel zich dus wel losmaken uit die zee van zielen. Kiest er dus voor die volmaakte eenheid te verlaten en te incarneren.
De ziel die dus al volmaakt is, verlaat een omgeving die volmaakt is, teneinde zichzelf te leren kennen, te ervaren en daardoor verder te groeien. Daartoe heeft de ziel een voertuig nodig, het lichaam en een ego.
Het lichaam blijft achter als de ziel weer terugkeert naar de Bron en het ego (waardoor de ziel zichzelf als mens, als - ik - leert kennen) ook! Alleen, het ego, een hulpmiddel voor de ziel, heeft eigen behoeften en verlangens die niet per definitie parallel lopen met de behoeften en verlangens van de ziel. Vanaf het moment van geboorte wordt dit ego door de omgeving als het ware opgebouwd. De omgeving leert aan de pasgeborene wat "goed" en wat "slecht" is en conditioneert als het ware vanaf het allereerste moment het ego. En wel in zo'n sterke mate dat de mens geworden ziel zich eerder met dit ego zal associeren dan met de ziel die hij natuurlijk is, en altijd zal blijven.
Om te groeien, om te leren onderscheiden is polariteit nodig. Om het "goede" te leren kennen zul je eerst moeten ervaren wat "slecht" is. Derhalve heeft oordelen geen enkele zin, immers iedereen die hier op aarde is, leert op dezelfde manier. De ziel heeft bewust gekozen voor deze wereld van polariteit teneinde verder te kunnen groeien.
Belangrijk is te beseffen dat het ego wordt opgebouwd uit hetgeen het leert van de omgeving, van anderen dus. Anderen leren het ego dat iets "goed" is, immers je wordt er voor beloond. Iets is "slecht", want je wordt er voor gestraft. Het ego is dus per definitie iets wat aangeleerd is. Wat anderen je verteld hebben, of je vertellen.
Vergeet niet dat op het moment van geboorte de herinnering aan de Bron is vervaagt, niet meer aanwezig is in het bewuste zijn.
Echter de ziel zelf weet en vergeet niet! De ziel is je werkelijke zelf, die gewoon het pad volgt zoals hij of zij dat heeft uitgestippeld voor de incarnatie, en dit kan wel eens een ander pad zijn dan de weg die het ego wil (of heeft geleerd te moeten) volgen.
En ik denk dat veel van het lijden van de mens, van ons dus, hieruit voortkomt! Immers, de ziel trekt aan wat de ziel nodig heeft voor de eigen ervaringen en groei. Gaat voorbij aan de wensen en verlangens van de mens (met het ego dus).
Lijden is dikwijls het gevolg van het niet meer gecentreerd zijn, dus het leven vanuit je ziel, en (nog) leven vanuit je ego. Leven dus vanuit door omstandigheden en/of door anderen opgelegde of aangeleerde patronen. En in een wereld van polariteit hoort daar ook het oordelen bij! Het kan vele levens duren voordat de mens geworden ziel dit door heeft en zich van dit ego kan losmaken. Dan is dus de herinnering sterker dan de conditionering.
Je zou kunnen zeggen dat het ego een schijncentrum is. De ziel blijft echter het werkelijke centrum en is onaantastbaar, is immers volmaakt! Zolang je nog vanuit je ego leeft ben en blijf je kwetsbaar. Het maakt je immers afhankelijk van de goedkeuring van anderen. En dus ben je dan ook te manipuleren. Zodra je echter vanuit je werkelijke centrum leeft, ben je in je wezen onaantastbaar, dus volledig jezelf en niet langer meer afhankelijk van de goedkeuring van anderen. In de werkelijkheid ben je dan nergens meer van afhankelijk. Een van de redenen waarom bijvoorbeeld de duivel is verzonnen door de godsdiensten (volgens mij dan). Als je maar bang genoeg bent voor de duivel, ben je ook bang genoeg om afhankelijk te blijven van een kerk, want die kan je beschermen of verlossen of zoiets. Denk je althans. Verlossen van een kwaad dat bedacht is door een (ander) ego om jou afhankelijk te maken!

Karmische astrologie is bedoeld om inzicht te geven in de mens die jij bent, maar gaat daarbij niet uit van het huidige leven alleen. Dus feitelijk wordt ook gekeken naar vorige levens en wordt dus ook veel meer uitgegaan van de ziel die jij bent en de verschillende incarnaties die jij hebt gehad. Van daaruit kun je ook beter leren begrijpen welk pad jij, als mensgeworden ziel, in dit leven hebt gekozen.
Als je je weer kunt herinneren welk pad je loopt en welke lessen je wilt leren, zullen een aantal dingen die je in dit leven tegenkomt, misschien een andere betekenis gaan krijgen dan ze nu hebben. Veel problemen krijgen betekenis als je weet waartoe ze dienen.
Alhoewel ik nog niet heel lang daadwerkelijk met deze vorm van astrologie werk (de laatste 5 jaar pas), valt me wel op dat veel mensen het beeld dat boven komt van een vorig leven, herkennen. Simpelweg omdat ze (een deel van) dat (vorige) leven in dit leven nog leven. Het benoemen en herkennen kan al bevrijdend werken, maar dan begint het echte werken. Loslaten van conditioneringen die in dit leven geen zin meer hebben.
Ik zal een eenvoudig voorbeeld geven: iemand heeft in een aantal vorig levens veel geleerd met betrekking tot samenwerking. Is daardoor gewend om altijd alles met iedereen te bespreken en af te stemmen.
Het zou heel goed kunnen dat deze persoon in dit huidige leven moet leren zelfstandig te functioneren. Deze persoon zou wel eens zo gewend kunnen zijn om rekening te houden met anderen dat het hem of haar moeite kost om rekening te houden met zijn eigen wensen en verlangens. Het kan bijvoorbeeld iemand zijn tegen wie ik zeg: "Er wordt nooit rekening met je gehouden. Niemand luistert naar je toch?" Als het antwoord bevestigend is, zou ik kunnen zeggen: "Maar je zegt ook niets. Je laat me ook niets horen! Hoe kan ik nou weten wat jij wilt?" Vaak zijn zulke korte zinnetjes voldoende voor de herkenning van de eigen conditonering.
En dan kun je daaraan bewust gaan werken, als je daarvoor kiest uiteraard.

Als de mens lijdt, zou het wel eens heel goed kunnen dat de ziel zingt in de (bodhi) boom.

[Marianne]

Ik sluit me daar volledig bij aan Kurt . Ik vond het zeer verhelderend te lezen . In alles wat je geschreven hebt voelde ik herkenning .Je hebt een zeer mooie en duidelijke manier om dingen uit te leggen vind ik.
lieve groet Marianne

[Kurt]

Hoi Marianne

Dank je wel voor de reactie

[Kees]

Bedankt voor je heldere en begrijpelijke uitleg Kurt, wat ik in vele verhalen daarover wel eens mis.

Groet ... kees

[Kurt]

Dank je wel Kees, voor je vriendelijke commentaar.

Vriendelijke groet!

Kurt