HSP Een last of een lust?

[Sita]

Gevoelige mensen zijn zich bewust van de meer subtiele signalen uit de omgeving, een eigenschap die in veel situaties nuttig kan zijn. Je kan er duidelijk je voordeel mee doen. De keerzijde is echter dat zij relatief gemakkelijk overvoerd raken in een omgeving met veel mensen, veel indrukken of veel geluiden. HSP (overgevoelige mensen dus) kan een dusdanige belasting zijn dat er zowel psychische als fysieke problemen ontstaan. HSP-ers staan te veel "open" waardoor zij emoties uit de omgeving overnemen en zich daardoor moe en uitgeput voelen.

Zelf heb ik als kind (en HSP) veel onbegrip ondervonden voor mijn gevoeligheid. Dat gaf me vaak het gevoel dat ik anders was en/of dat me "iets" mankeerde. Veel later leerde ik de voordelen kennen van HSP en leerde ermee om te gaan en ze te "gebruiken".

Hoe ervaar jij HSP?
Als last of als lust?

(Jolanda)

[Barbara]

Hoi Jolanda ik heb eigenlijk geen idee of ik "last" heb van HSP, maar herken de beschrijving/symptomen die jij eraan geeft. Als ik inderdaad hsp gevoelig ben dan ervaar ik het grotendeels als een rijk gevoel maar ook als een last.. Ik ben heel intens in mijn emoties ook in het uiten daarin, maar stuit daar steeds weer op "botte" en afstandelijke mensen waardoor ik me regelmatig gekwetst voel. Ik lees tussen de regels door en kan zonder dat ze daar echt aanleiding toe geven iemands emoties voelen, soms zo erg dat ik het verschil niet voel of ze van mij zijn of van hun..

liefs,
Barbara

[Gast]

ik heb eigenlijk geen idee of ik last heb van hsp?
hoe weet ik of ik dit heb,waar kan ik dan op letten.
het enige wat ik zou kunnen bedenken is dat mensen
me niet nemen hoe ik ben daar kan ik wel last van hebben.
ik ben wel spiritueel gevoelig.
ik hoop hier van te leren.
liefs tara

[Gast]

Hoi Jolanda ik heb eigenlijk geen idee of ik "last" heb van HSP, maar herken de beschrijving/symptomen die jij eraan geeft. Als ik inderdaad hsp gevoelig ben dan ervaar ik het grotendeels als een rijk gevoel maar ook als een last.. Ik ben heel intens in mijn emoties ook in het uiten daarin, maar stuit daar steeds weer op "botte" en afstandelijke mensen waardoor ik me regelmatig gekwetst voel. Ik lees tussen de regels door en kan zonder dat ze daar echt aanleiding toe geven iemands emoties voelen, soms zo erg dat ik het verschil niet voel of ze van mij zijn of van hun..

liefs,
Barbara

ja dit herken ik wel barbara het gevoel van niet begrepen worden en niet kunnen delen?
ik voel me ook dagelijks wel gekwetst en niet begrepen?
liefs tara

[Barbara]

Met wat hulp van buitenaf heb ik eerst mijn eigen gevoelens op een rijtje gezet, alles een plaats gegeven zodat ik wat minder gefrustreerd raak. Ik leer langzaam aan me steeds minder van anderen aan te trekken en probeer mijn eigen koers te varen. Net wat jij zegt Sita, ik weet precies hoe ik niet (meer) in het leven wil staan.

Ik heb nog best een weg te gaan maar mijn plannen zijn uiteen gezet. Hopelijk leer ik zo met mijn gevoelige kanten omgaan, ik heb al afgeleerd er te diep in door te gaan, iets wat mij veel opgeleverd heeft. Nogmaals ik weet niet of dit hsp is, ik heb een grote rugzak gehad en daardoor kan je ook extra gevoelig zijn. Daarmee bedoel ik dat ik emoties en situaties redelijk goed kan aanvoelen en inschatten vaak nog sneller dan de persoon die het ondergaat..

Lieve groeten,
Barbara

[Marianne]

Ook ik ben overgevoelig en heb daar vroeger veel moeite mee gehad .Door te leren dat ik goed ben zoals ik ben ben ik sterker geworden dat is moeilijk als je steeds ingepeperd wordt dat er van alles aan mankeert . Ik deed nooit iets goed en dat schaadt natuurlijk je zelfvertrouwen .Het heeft me veel geleerd dat ik goed ben zoals ik ben en dat als iemand zegt dat ik iets niet goed doe niet gelijk in de stress moet schieten maar rustig kan kijken wat nu het geval is . Het meer relativeren .Dat is best een hele klus .Maar het leven is nu eenmaal een leerschool en daar kunnen we veel van leren en groeien al doet het soms wel pijn.
groetjes Marianne

[Gast]

ik herken dit wel marianne is precies mijn verhaal.
al die jaren dacht ik dat aan verwerkt had.
maar nu pas begint dit proces en voel me sterker worden en soms ook niet.
want lijkt net of in thuisfront dan de dingen herkenbaar zijn die ik toen meemaakte in ouderlijk huis.
ik zeg dit dan altijd wel ik ben dit aan verwerken en de dingen die gebeuren lijken op dat van ouderlijke huis.
bedankt voor delen.
veel vrede licht en liefde van tara

Ook ik ben overgevoelig en heb daar vroeger veel moeite mee gehad .Door te leren dat ik goed ben zoals ik ben ben ik sterker geworden dat is moeilijk als je steeds ingepeperd wordt dat er van alles aan mankeert . Ik deed nooit iets goed en dat schaadt natuurlijk je zelfvertrouwen .Het heeft me veel geleerd dat ik goed ben zoals ik ben en dat als iemand zegt dat ik iets niet goed doe niet gelijk in de stress moet schieten maar rustig kan kijken wat nu het geval is . Het meer relativeren .Dat is best een hele klus .Maar het leven is nu eenmaal een leerschool en daar kunnen we veel van leren en groeien al doet het soms wel pijn.
groetjes Marianne

[Gast]

Ook ik ben hoogsensitief en ik weet, voel, dat het heel positief en mooi kan zijn als je vrij bent van oordeel en jezelf mag zijn (van jezelf). Maar voor mij is het nog steeds een grote strijd met emoties. Het verdriet voelen om je heen herken ik heel erg. Van kleins af aan voel ik al iedereen zijn pijn, zijn geestelijk lijden. Nog steeds ben ik bijna continu verdrietig en voel ik wanhoop in mijn borst. Sinds kort besef ik dat dit niet alleen van mij is, maar het als zodanig filteren kan ik nog niet Het voelt alsof ik de pijn van de mensheid in zijn geheel voel.
Ook het zo alleen zijn, los van elkaar zijn van de mens snijdt door mijn ziel. Ik kan zo heftig verlangen naar eenheid, begrip, warmte, saamhorigheid etc.
Heel vaak merk ik dat ik weet wat iemand mist of nodig heeft, waarom iemand het moeilijk heeft. Dan wil ik iets doen, tot diegene doordringen, maar steeds loop ik tegen het feit aan dat iedereen zijn eigen weg bewandelt en er aan toe moet zijn, dat ze jouw woorden waarschijnlijk niet eens zullen herkennen. Dat je iemand niet kan en mag forceren om jouw hulp aan te nemen.
Maar dat voelt zo vreselijk alleen!
Wat ik ook heb is dat ik denk in een "voelsfeer", alsof mijn gedachten net op een andere frequentie plaatsvinden, zonder woorden, en dat ik daardoor vaak geen woorden kan vinden als ik iets wil vertellen of uitleggen, alsof ik dan van frequentie moet switchen en mijn hersenen die vertaalslag niet kunnen maken. Dan sta ik of met mijn mond vol tanden of diegene tegen wie ik praat kan me voor geen meter volgen. Herkent iemand dit? Of is dit eigenlijk heel normaal?
Ik zou nog uren kunnen doorgaan op dit onderwerp, want het raakt me heel erg. Ik ben op weg om naar de positieve, mooie kant van hooggevoelig zijn te komen, maar dat vergt nog ongelooflijk veel moeite. Ik zeg maar zo: het zaadje is geplant, nu moet het alleen nog gaan groeien...

Groetjes,
Jen

[Marianne]

Hallo Jen

Ik herken een heleboel in je verhaal over dat alleen voelen en zo verlangen naar eenheid . Dat voel ik ook zo. Ik vind het ook moeilijk als je mensen ziet die hulp nodig hebben maar die er klaar voor moeten zijn en het willen acepteren van de hulp . dat je dat niet mag forceren . Ik worstel daar ook mee moet ik zeggen .Ook herken ik dat je net alsof je van een andere planeet komt soms niet tot mensen door kunt dringen en soms niet op woorden kunt komen en wat je zegt met een mond vol tanden staat omdat je niet kunt vertellen wat je in je gedachten voeld.
Het komt me dus allemaal wel herkenbaar voor wat je schrijft .
liefs Marianne

[Margriet]

Ja, ook ik ben een HSP-er. Als kind zei mijn moeder tegen anderen dat ik niet gevoelig maar overgevoelig was. Als klein kind kon ik daar erg van onder de indruk raken van mankeert er iets aan mij of is dit iets heel speciaals. In ieder geval ik heb het nog vaak gehoord. Ook moeilijk vind ik het nog steeds om alleen over het weer te praten of er niets anders bestaat in het leven. Pas sinds enkele jaren weet ik dat mijn hooggevoeligheid ook veel voordelen heeft vooral in het invoelen vananderen mits ik daar bewust mee om kan gaan anders word ik teveel belast merk ik. Toch elke keer lijk ik heel alert te moeten zijn om niet ingepakt te worden door de ander vooral doordat ik meega met de gevoelens van die persoon en dat is niet erg mits er geen misbruik van gemaakt wordt. Dit is wat ik voel en ervaar. Soms trek ik me om die reden ook een poosje terug, uit zelfbehoud. Ervaren jullie. andere hsp-ers dit ook?

Bij jullie voel ik me veilig.
Liefs, ~Margriet~