De Gehoornde God en de Moedergodin
Toen vele natuurfenomenen nog niet konden worden verklaard heerste het geloof in animisme. Volgens dit geloof zou alles in de natuur bezield zijn - of goddelijk. Zo kende men bijvoorbeeld een godheid voor de donder enz. In één van de vroegste stadia van het menselijk leven op aarde was de mens jager-verzamelaar. Twee zaken waren dus van groot belang voor het overleven: de jacht en het zoeken naar voedsel, zoals bessen, wortels en noten. Omdat de jacht als een levensnoodzaak werd gezien had men ook hiervoor een godheid. Meer specifiek was dit een gehoornde god, afgeleid van de gehoornde dieren waarop men meestal jacht maakte. Voor de jacht bedreef men vaak sympathische magie door een model te maken van het opgejaagde beest en dat dan te doden of door de dieren die men graag zou doden op de muur af te beelden. Omdat de jacht door mannen werd geleid en uitgevoerd, werd de god van de jacht als mannelijk gezien.
Maar niet alleen de jacht was van belang om te overleven, ook de vruchtbaarheid. Zo moet de godin van de vruchtbaarheid zijn ontstaan, waarvan men nog steeds beeldjes vindt. Daarom spreekt men van de Grote Moedergodin. Herkenbaar zijn de venusbeeldjes uit de oertijd waarbij de geslachtskenmerken van de zwangere vrouw sterk zijn overdreven, maar het gezicht niet is uitgewerkt. Ook deze beeldjes zouden worden gebruikt als een vorm van sympathische magie om de vruchtbaarheid te bevorderen. De Godin werd dus sterk geassocieerd met het vrouwelijke en de drie fasen van het leven: maagd, moeder en oude wijze vrouw (of Crone). Dit wordt dan weer in verband gebracht met de maanfasen: wassend, vol en afnemend. Ook dit staat in verband met vruchtbaarheid: hier is de link natuurlijk de maan(dstonden) of de regels waar de vrouw maandelijks mee te kampen kreeg. Vroeger konden vrouwen aan de fase van de maan zien wanneer ze het meest vruchtbaar waren. In wicca neemt de maan daarom een belangrijke plaats in.
Net zoals de maatschappij evolueerde, evolueerden de goden mee. De mensen bleven na verloop van tijd steeds meer op één plek wonen. Toen men de grond leerde bewerken, voedsel leerde opslaan en men dieren op weiden ging houden, werd de jacht steeds van minder belang. De god van de jacht werd toen meer de god van de wilde natuur in het algemeen. Daar de jacht in het bos plaatsvond, en niet in de nederzetting, zou de god dus ook daar wonen: in het bos. Steeds vaker zou hij nu worden afgebeeld als 'de groene man', een gedaante die volledig uit bladeren bestaat. Verder werd hij ook vaak met leven, dood en wedergeboorte geassocieerd. Simpelweg doordat men zich baseerde op wat er met dat bos gebeurde door de seizoenen heen (zomer-herfst-winter-lente). Doordat landbouw steeds belangrijker werd, werd vruchtbaarheid dat ook. Niet alleen de vruchtbaarheid van het land, maar ook die van de vrouw. De godin werd steeds meer met Moeder Aarde, het land, geïdentificeerd en ook vereerd.
Het Nu
Wicca werd eigenlijk pas bekend toen Engelsman Gerard Gardner in 1954 in zijn boek Witchcraft Today in het openbaar sprak over wat hij de hekserij noemde. Gardner zegt in dit boek dat hij in 1939 werd ingewijd in een geheime coven, een heksenkring. Omdat tot 1951 de hekserij in Engeland verboden was, werkte deze coven in het geheim. Nadat dit verbod in 1951 werd opgeheven schreef Gardner zijn boek. Hierin koppelde hij terug naar het boek The Witch Cult in Western Europe, dat in 1921 door de antropologe Margaret Murray werd geschreven. In dit boek beschreef Murray dat zij in rechtbankverslagen uit de tijd van de heksentribunalen aanwijzingen heeft gevonden dat de beschuldigingen van de kerk op het gebied van hekserij geen complete onzin zijn. Zij concludeerde dat hekserij een georganiseerde voorchristelijke godsdienst was, die ononderbroken was doorgegeven vanaf de prehistorie. Haar beweringen werden deels door Gardner overgenomen. Tegenwoordig verschillen de meningen over het manuscript van Murray. Een deel van de heksen beroept zich terug op eeuwenlange tradities die in familieverband werden doorgegeven. Een ander deel noemt de theorie onzin. Wellicht zouden er voor Gardners tijd heksen zijn geweest die werkten met natuurkracht of een Godin aanbidden, maar zij stellen vraagtekens bij de mate van organisatie of ononderbroken doorgave van de traditie. Bovendien vinden een aantal wicca's dat de huidige wicca teveel verschilt van de tradities van eeuwen geleden om nog van dezelfde religie te mogen spreken. Echter, omdat Wicca een natuurreligie is en evolutie een deel van de natuur, zijn er ook veel heksen die zeggen dat het wel hetzelfde geloof is maar dan geëvolueerd.
bron:Wkipedia