Indien het juist is dat een onzichtbare kracht de evolutie binnen gegeven cycli voortstuwt, waarom hangt deze dan samen met planetaire bewegingen en kosmische uitlijningen? Als de voorspellingen met betrekking tot het jaar 2012 waar zijn en de mensheid inderdaad door een transformatieproces van het bewustzijn gaat, wat zijn dan de mechanismen die deze gebeurtenissen in gang zetten?
David Wilcock legt ons uit dat de bewuste etherenergie van het vacuüm verantwoordelijk is voor alle aardse veranderingen zoals die voorspeld zijn door Edgar Cayce. Planeten en sterren werpen terwijl ze ronddraaien overvloedig torsiegolven af en ze herschrijven op deze manier de structuur van de ether. Terwijl we op dit ruimteschip Aarde rond het galactische centrum reizen, gaan we steeds zones van verschillende etherdichtheid binnen. Wilcock’s beweringen worden gestaafd door Dr. Harold Aspen van de universiteit van Cambridge, die wiskundig bewezen heeft dat de ether verschillende dichtheidsniveaus kent die hij ‘ruimtedomeinen’ noemt.
In het jaar 2000 publiceerde de Russische biofysicus Dr. Simon E. Shnoll zijn levenswerk van 30 jaar onderzoek in een beroemd Russisch natuurkundig tijdschrift waarin hij aantoont dat planetaire bewegingen verstoringen in het vacuüm veroorzaken die hun effect hebben op zowel levende als levensloze processen op aarde. Hij ontdekte dat fluctuaties in biologische en chemische processen en zelfs bij radioactief verval voorkomen in cycli die corresponderen met de beweging van de hemellichamen aan het firmament. Shnoll bestudeerde de ruisinformatie in de histogrammen van veel fenomenen en ontdekte dat deze ruis helemaal niet willekeurig is, maar dat deze fluctuaties trend houden met de omlopen van de planeet. De coherente ruis die optreedt in totaal verschillende en ongerelateerde fenomenen bewijst dat er een collectieve oorzaak bestaat voor al deze fluctuaties.
Het is belangrijk op te merken dat de Westerse wetenschap niet kan verklaren hoe totaal onafhankelijke processen zoals biologische, chemische en fysische processen simultaan coherent kunnen reageren op externe invloeden die corresponderen met de beweging van de planeten. Wanneer we accepteren dat fysieke materie niet bestaat uit harde knikkers die we atomen noemen, maar in werkelijkheid vortices zijn in de ether, hetzelfde medium waar onze torsiegolven zich door verplaatsen, dan kunnen we gaan inzien en begrijpen hoe torsiegolven in staat zijn veel zaken in onze materiële werkelijkheid te beïnvloeden. De torsiegolven afkomstig van onze planeten, de zon en de kosmos beïnvloeden zo ook al het biologische leven op aarde. De zon is veruit de grootste generator van torsiegolven in ons zonnestelsel en heeft in haar eentje een immense invloed.
David Wilcock gelooft zelfs dat torsiegolven verantwoordelijk zijn voor het spontaan uitsterven van levensvormen en het ontstaan van nieuwe soorten, wat meerdere malen in de evolutie heeft plaatsgevonden. Ze zijn verantwoordelijk voor de kwantumsprongen in de evolutie en de ontbrekende schakels in het fossielenarchief. Het torsieveld, wat Ervin Laszlo het A-veld noemt en Rupert Sheldrake het morfogenetische veld, zou wel eens de werkelijke drager kunnen zijn van DNA-informatie. David Wilcock suggereert dat het morfogenetische DNA-veld al aanwezig was in het vacuüm nog voordat de levensvormen die eruit voortkwamen bestonden op aarde. Hij gelooft dat de morfogenetische velden voorlopers zijn van de biologische evolutie.
Omdat torsiegolfenergie puur kosmisch bewuste energie is, heeft het ook een effect op ons collectief en individueel bewustzijn alsmede onze spirituele ontwikkeling. De verschillende etherdichtheidszones in onze Melkweg corres-ponderen met de verschillende wereldtijdperken van de vedische traditie. Er zijn zones in onze Melkweg die corresponderen met spirituele duisternis en zones die corresponderen met een spiritueel ontwaken. We zijn bezig de Kali Yuga te verlaten, het tijdperk dat ons gestort heeft in de duisternis van het materialisme en het verlies aan spiritueel bewustzijn. Ons zonnestelsel gaat nu een zone binnen in de Melkweg die het einde markeert van de Kali Yuga en de start van het Watermantijdperk. Esoterische tradities hebben deze kosmische kennis eeuwenlang levendig gehouden, maar in het Westen zijn we nog maar net begonnen de betekenis hiervan te ontcijferen.
(9)
Maar als ons zonnestelsel inderdaad een andere zone in de Melkweg is binnen getreden die meer energetisch geladen is, zijn er dan ook meetbare effecten die deze bewering kunnen staven?
Veranderingen in het zonnestelsel
Onbekend bij het grote publiek, maar zeker bij organisaties als NASA, is dat de aarde niet de enige planeet is in ons zonnestelsel die onderhevig is aan globale opwarming! De meeste mensen nemen aan dat de opwarming veroorzaakt wordt door de industriële vervuiling en kooldioxide-uitstoot. Maar dit verklaart niet waarom Pluto, de meest verre planeet in ons zonnestelsel die zich nog steeds verder van onze Zon verwijdert, ook aan opwarming onderhevig is. Officieel legt NASA geen verband tussen de opwarming van de aarde en die van andere planeten in ons zonnestelsel.
Professor in de geologie Dr. Alexey Dmitriev van de ‘Siberische Afdeling van de Russische Academie der Wetenschappen’, heeft deze verschijnselen bestudeerd en hij concludeert dat er veranderingen plaatsvinden in ons zonnestelsel die veroorzaakt worden door sterk geladen materiaal dat ons zonnestelsel in deze regio van de Melkweg binnenkomt. Hier volgt een kort overzicht van de recente veranderingen die plaatsgevonden hebben in ons zonnestelsel en waar Dr. Dmitriev aan refereert:
poolverschuivingen op Uranus en Neptunus;
40% toename in intensiteit en helderheid van Neptunus;
verdubbeling van de sterkte van het magnetische veld van Jupiter;
toename van de helderheid van Saturnus;
groei van de donkere plekken op Pluto;
aurora’s op Saturnus;
planeet Venus laat een omkering zien van donkere en lichte plekken en is in het algemeen helderder geworden;
op de maan ontstaat een atmosfeer van natrium en kalium;
200% toename van de dichtheid van de atmosfeer van Mars;
dramatische klimaatsveranderingen op Mars zoals het smelten van de ijskappen;
toename van de zonneactiviteit (zonnevlammen);
toename met wel 1000% van de heliosfeer (magnetische veld van de zon)!
Alle bovenstaande anomalieën hebben zich ontwikkeld in de laatste twee decennia!
De heliosfeer van de zon is een magnetisch veld in de vorm van een druppel die reikt tot aan de buitenste randen van ons zonnestelsel. De staart van deze druppel wijst in tegengestelde richting waarin ons zonnestelsel reist. Het lijkt op de vlammende staart van een komeet. De voorkant van de heliosfeer vertoont gloeiende plasma-energie. Deze energie was in 1990 4 tot 40 astronomische eenheden diep. (Een astronomische eenheid is ongeveer gelijk aan 150 miljoen kilometer). De heliosfeer heeft inmiddels een laag plasma-energie van wel 100 astronomische eenheden diep. Voor deze enorme toename de Westerse wetenschap geen verklaring.
NASA-rapporten hebben tevens uitgewezen dat er sprake is van een toename met 400% van de snelheid waarmee zonnedeeltjes door de ruimte reizen. Het geleidend vermogen van de interplanetaire ruimte is op de een of andere manier toegenomen.
(10)
Onderzoeker Michael Mandeville bewees in 1998 dat het aantal aardbevingen op aarde sinds 1973 toegenomen is met een schrikbarende 400%. In 2000 bewees hij verder dat de vulkanische activiteit tussen 1875 en 1993 is toegenomen met bijna 500%.
Een andere onafhankelijke onderzoeker, Will Hart, heeft deze zaak ook bestudeerd en komt met cijfers die aantonen dat er in totaal 2.119 aardbevingen gerapporteerd zijn in de 19e eeuw. Alleen al in het jaar 1970 zijn er echter 4.139 gerapporteerd. Dit is een geweldige toename. Volgens het onderzoek van Hart hebben de zwaarste aardbevingen plaatsgevonden na 1960. Na 1960 zijn er ook veel slapende vulkanen weer tot leven gekomen, zoals de berg Popocatepetyl in Mexico die in 1990 tot uitbarsting kwam na eeuwen slapend te zijn geweest. Hij registreerde ook een geweldige toename van tornado’s in de laatste paar decennia:
in de jaren 50 4.796 tornado’s
in de jaren 60 6.813 tornado’s
in de zeventiger jaren 8.580 tornado’s
in de tachtiger jaren 8.196 tornado’s
en vanaf 1990 tot heden meer dan 10.000 tornado’s
Dr. Dmitriev toonde in 1997 al aan dat de totale hoeveelheid natuurrampen zoals orkanen, tyfonen en aardverschuivingen, vloedgolven en dergelijke met 410 % is toegenomen. Volgens Dmitriev verandert de energetische transformatie die plaatsvindt in ons zonnestelsel de buitenste laag van de atmosfeer, de ionosfeer genaamd, en tevens ook het magnetische veld van de aarde. Deze energetische veranderingen in ons zonnestelsel zijn tevens verantwoordelijk voor de veranderingen in weerspatronen op aarde.
Het ‘United Nations International Strategy for Disaster Reductions agency (UN-ISDR)’ heeft op 17 september 2004 een rapport vrijgegeven waarin aangegeven wordt dat er mondiaal een algehele toename heeft plaatsgevonden van natuurlijke en door de mens veroorzaakte rampen. Het aantal slachtoffers van natuurrampen is sinds 1990 verdrievoudigd. Een Zwitserse verzekeringsmaat-schappij en het ‘Center for Research on the Epidemiology of Disasters’ aan de universiteit van Leuven trokken vergelijkbare conclusies.
In deze conclusies waren nog niet de gevolgen verwerkt van de verschrikkelijke tsunamiramp van 26 december 2005, die volgde op een aardbeving voor de kust van Sumatra in Indonesië met een kracht van 9,3 op de schaal van Richter. De vloedgolven die door de Indische Oceaan trokken, eisten in de omringende landen de levens van meer dan 300.000 mensen.
Het is een vrijwel onbekend feit dat slechts 44 uur later een kosmische gammastraaluitbarsting de aarde bereikte, die in de boeken zou komen met een recordkracht van 100 maal krachtiger dan de krachtigste totnogtoe geregistreerde uitbarsting. Deze kosmische uitbarsting werd veroorzaakt door een exploderende neutronenster in onze Melkweg aan de andere kant van het galactische centrum. Bij deze kosmische explosie kwam in een enkele seconde meer energie vrij dan onze zon in 100.000 jaar produceert. Het heeft 45.000 jaar geduurd voordat deze explosie de aarde bereikte. Paul La Violette legt in zijn laatste boek ‘Earth Under Fire, Humanity’s Survival of the Apocalypse’ uit dat het centrum van onze Melkweg in het verleden meerdere van dergelijke explosies gekend heeft. Deze explosies doen zich cyclisch voor en ze sturen een vernietigende energiegolf door de gehele Melkweg. La Violette gelooft dat een dergelijke galactische explosie van de kern zich ook 10.500 jaar geleden voorgedaan heeft en een wereldwijde vloedgolf teweeggebracht heeft die in veel oude mythen en sagen, evenals in het oude Testament, bekend staat als de bijbelse zondvloed. Nieuwe ontdekkingen die in september 2004 gedaan zijn door een internationaal team van astrofysici lijken La Violette’s theorie nu te bevestigen. Gebruik makend van de moderne telescoop-array H.E.S.S. (High Energy Stereoscopic System, die bestaat uit een netwerk van vier telescopen, ontdekten zij dat het centrum van onze Melkweg een super groot zwart gat bevat. De wetenschappers menen dat dit zwarte gat in het centrum van de Melkweg het restant is van een supernova-explosie die zo’n 10.000 geleden heeft plaatsgevonden! Het zwarte gat zendt sindsdien kosmische gammastraling uit. Volgens Dr. Paula Chadwick van de universiteit van Durham zou, ik citeer: ‘..een dergelijke explosie van kosmische gammastraling kunnen versnellen naar de hoge energiewaarden die waargenomen zijn - een miljard maal energetischer dan de straling die gebruikt wordt voor röntgenfoto’s in ziekenhuizen.’
(11)
In overeenstemming met zijn theorieën in ‘Earth Under Fire’, gelooft La Violette dat de gammastraaluitbarsting van 27 december en de tsunami van 26 december aan elkaar gerelateerd zijn. Hij legt uit dat de explosie van de neutronenster gepaard ging met een zwaartekrachtgolf die ongehinderd met de lichtsnelheid kon reizen en de aarde bereikte op 26 december 2004, na een reis van 45.000 jaar, waarbij de gammastraal zelf net iets onder de lichtsnelheid reisde en uiteindelijk arriveerde met een vertraging van 44 uur. Bij aankomst van de zwaartekrachtgolf onderging de aarde direct een aardbeving met een kracht van 9,3 op de schaal van Richter, terwijl de gammastraal met een vertraging van 44 uur zogoed als onopgemerkt bleef.
Astrofysici maken zich grote zorgen over het feit dat de aarde nu al enkele jaren bloot staat aan deze kosmische gammastralen. De eerste van deze reeks gammastraalbombardementen van de atmosfeer begon 5 jaar geleden en sindsdien zijn deze bombardementen frequent en onophoudelijk blijven voortduren. Russische wetenschappers aan de Russische Academie der Wetenschap hebben aangegeven dat deze hoog energetische kosmische straling wel eens de recent waargenomen anomalieën zouden kunnen veroorzaken, zoals de superstorm-orkanen en tyfonen die over de aarde razen, de vreemde weerlichten boven de arctische gebieden, de geïntensiveerde zonnevlammen en de wereldwijde toename van aardbevingen. Duitse wetenschappers van het Max Planck Instituut voor Kernfysica in Heidelberg bevestigen dat deze kosmische straling verantwoordelijk kan zijn voor de klimaatverandering die we waarnemen op aarde.
Een illustratie van de effecten die gammastraaluitbarstingen zouden kunnen hebben gehad: in augustus 2005 werd ons zonnestelsel door niet minder dan 17 gammastraaluitbarstingen gebombardeerd. Men vermoedt dat de anomalieën die waargenomen werden m.b.t. de zon van 8 t/m 10 augustus gerelateerd zijn aan deze gammastralen. Op 15 augustus lichtten de polen van Saturnus op, deze aurora’s werden veroorzaakt door energetische veranderingen in ons zonnestelsel. Op 19 augustus werd gelijktijdig met een gammastraaluitbarsting de vulkaan St. Helens actief. Aan het einde van de maand, gelijktijdig met de volgende uitbarsting, werden drie klasse-M zonnevlammen afgevuurd door de zon, gevolgd door een coronale massa uitstoot (Eng: coronal mass ejection of CME) op 28 augustus. De volgende dag ging één van de meest vernietigende orkanen uit de Amerikaanse geschiedenis, Katrina aan land in New Orleans, en richtte een massale ravage aan in het zuiden van de Verenigde Staten. Slechts twee dagen later, op 1 september, ging de tropische storm Talim aan land in China en Taiwan, wat de evacuatie van 200.000 mensen noodzakelijk maakte. Alsof Katrina nog niet genoeg was, werd de zuidkust van de Verenigde Staten wederom getroffen door een vergelijkbare orkaan. Deze keer was het Rita, een klasse 5 en alles vernietigende orkaan die degradeerde tot een klasse 3 orkaan tegen de tijd dat deze aan land ging. In dezelfde maand dat deze extreme weerscondities en gammastraaluitbarstingen zich voordeden, telde de wereld op een enkele dag, 3 september 2005, maar liefst 60 aardbevingen wereldwijd.
(12)
Internationaal en onafhankelijke Russisch onderzoekster Sorcha Faal heeft voortdurend in haar rapportages van 2005 gewaarschuwd voor de catastrofen die spoedig zouden kunnen gaan plaatsvinden in de Verenigde Staten. Ze presenteert niet alleen informatie van Russische wetenschappers over deze verontrustende kosmische stralen maar ook over de drukopbouw van de San Andreas breuklijn en de nieuw ontdekte Madrid breuklijn in de Verenigde Staten. Russische wetenschappers verwachten zware aardbevingen niet alleen in de Verenigde Staten maar ook in de oostelijke gebieden van Rusland.
(13)
Een ander alarmerend feit is het terugkerende El Nino fenomeen dat niet verklaard kan worden door de globale opwarming als gevolg van de zon. Alleen een massieve opwarming van de oceaan zelf kan dit effect veroorzaken. David Wilcock gelooft dat de kern van de aarde opwarmt als gevolg van de instroom van etherenergie en dat de opwarming van de kern van de aarde de opwarming van de oceanen veroorzaakt. Dr. Dmitriev heeft daarnaast bewezen dat temperatuurverschillen in de oceanen rechtstreeks samenhangen met veranderingen in het magnetische veld van de aarde. Alleen deze toename van instromende etherenergie kan, zoals David Wilcock suggereert, verklaren hoe deze twee onafhankelijke en gerelateerde fenomenen met elkaar verband houden.
(14)
Er doen zich ook dramatische veranderingen voor m.b.t. onze zon. Zo blijkt de zonneactiviteit toe te nemen. Zonneactiviteit manifesteert zich in twee verschillende fenomenen, te weten zonnevlekken en coronale massa uitstoten (CME’s). Zonnevlekken zijn magnetische velden die tot ver buiten de zon zelf reiken en ze zijn verantwoordelijk voor zonnevlammen. Zonnevlammen stralen een enorme hoeveelheid energie uit in de vorm van röntgenstraling die binnen acht minuten de aarde bereikt. De zon heeft een zonnevlekcyclus met een gemiddelde lengte van 11 jaar. Aan het eind van deze cyclus keert het magnetische veld van de zon om, het is een poolverschuiving waarbij de noordpool de zuidpool wordt en omgekeerd. Vreemd genoeg is de corona, een bol van puur plasma die tot zo’n 2.500 kilometer boven het oppervlak van de zon reikt, veel heter dan het oppervlak van de zon zelf. Waar het oppervlak van de zon een temperatuur heeft van 5.700 graden Celsius, kan de corona temperaturen hebben tot wel 2.000.000 graden Celsius! Hoe dit mogelijk is, is een mysterie voor de wetenschap, omdat men zou verwachten dat, hoe verder we weg bewegen van de oppervlakte van de zon, de temperatuur zou dalen; daarentegen stijgt de temperatuur tot astronomische hoogten!
CME’s zijn plasma-explosies die plaatsvinden in de corona. Er gaat een dag tot drie dagen overheen voordat de geladen deeltjes van de CME de aarde bereiken. Zowel zonnevlammen als CME’s kunnen veel schade aanrichten aan onze satellieten en ze kunnen onze radiocommunicaties verstoren.
In 1989 trof een krachtige CME de aarde en schakelde veel satellieten uit, evenals het elektriciteitsnet van Hydro-Quebec in Canada, waardoor zeven miljoen mensen zonder stroom kwamen te zitten. Het record aller tijden wat betreft zonneactiviteit werd gevestigd in 2003. Op 21 oktober 2003 gingen er waarschuwingen uit van een verhoogde zonneactiviteit en op 28 werd de grootste zonnevlek ooit waargenomen. Kort daarna volgde een sterke zonnevlam. Op 4 november werd het record aller tijden gevestigd, de grootste zonnevlam die ooit gemeten was werd gevolgd door een CME die gelukkig maar net de aarde miste. Het meest alarmerende feit is echter dat deze sterkste CME die ooit gemeten is, zich voordeed twee jaar na het laatste zonnemaximum van februari 2001. Dus onze zon is absoluut uit haar ritme en gedraagt zich uitzonderlijk. Bedenkelijk is dat het volgende zonnemaximum plaatsvindt in 2012!
(15)
Zonnevlammen op 4 november 2003 (NASA)
Een andere impact op de etherische stabiliteit van de aarde werd veroorzaakt door de Venustransitie van 8 juni 2004. Deze zeldzame uitlijning van de Zon met de Aarde en Venus vond voor het laatst plaats op 6 december 1882.
De dag na de Venusdoorgang werd de vulkaan Ijen op Java actief, gevolgd door een uitbarsting van de vulkaan Byzymianny in Rusland op 29 juni van dat jaar. Juli was een zeer zware maand met in totaal acht uitbarstingen van vulkanen over de gehele wereld. In september 2004 vonden nog eens vijftien uitbarstingen plaats waaronder die van de vulkaan Etna in Italië. De impact van de Venus-transitie op de aardse vulkanische instabiliteit kan alleen verklaard worden door een ethertheorie. De orthodoxe wetenschap kan niet verklaren hoe een passerende planeet al deze effecten op aarde teweeg kan brengen.
Indien we accepteren dat de ether echt bestaat, dan kunnen we gaan begrijpen waarom planetaire bewegingen de influx van etherenergie in de aarde veranderen. David Wilcock legt uit dat de inwendige kern van de aarde bestaat uit plasma in plaats van gesmolten ijzer zoals de huidige inzichten van de wetenschap ons willen doen geloven. De etherinflux zo legt hij uit, heeft een directe impact op het volume van dit plasma in de kern, dat toeneemt bij een stijgende etherinflux. Dit plasma probeert zijn weg naar de aardkorst te vinden waar het afkoelt tot lava en vulkaanactiviteit en aardbevingen veroorzaakt.
Venus-transities vinden tweemaal achtereen plaats met een achtjarige interval. De volgende transitie is dan ook gepland voor 6 juni 2012!
Onderzoeker Will Hart is ervan overtuigd dat de Maya-priesters op de hoogte waren van de Venus-transities en de zonnevlekcyclus en hoe deze de catastrofen kunnen veroorzaken die we nu waarnemen. Omdat de Maya’s wisten dat het maximum van de zonnevlekcyclus en de Venustransitie samenvallen in het jaar 2012, kozen ze 2012 uit als einddatum voor hun Maya-kalender, aldus Hart.
Het begrip van de Maya’s van de Venustransitie en de betekenis hiervan wordt gedemonstreerd door de Maya-priesters die de terugkeer van de Azteekse god Quetzalcoatl voorspelden voor het jaar 1518. De god Quetzalcoatl werd geassocieerd met de planeet Venus, maar ook met een bebaarde man die uiteindelijk beschaving zou komen brengen in Mexico. De man die deze ‘beschaving’ naar Mexico bracht was Juan de Grijalva die Mexico ontdekte in het jaar 1518. Het lijkt er dus op dat de Maya anticipeerden op zijn komst. Het verbazingwekkende feit doet zich voor dat zich in de jaren 1518-1526 tevens Venus-transities voordeden! Uiteindelijk zou Hernando Cortez in 1519 voet zetten op Mexicaanse bodem en het Azteekse rijk veroveren. Ongelukkigerwijs voor de Maya’s had het alleen de vernietiging van de Maya-cultuur tot gevolg. Jaren later werd deze Cortez echter de verpersoonlijking van de Quetzalcoatl(16)
Recapitulatie
We beschikken over overvloedige bewijzen dat ons zonnestelsel in de laatste decennia een dramatische verandering ondergaat. Waarom negeert NASA dit en houdt ze het publiek opzettelijk onwetend van deze veranderingen? Russische wetenschappers doen veel beter hun werk en durven uiteindelijke conclusies te trekken. En waarom nemen de Verenigde Staten de globale opwarming niet serieus? Als ze dit wel deden, waren ze wel komen opdagen op de Kyoto-conferentie over klimaatbeheersing en de reducties van kooldioxide-uitstoot. Economische belangen vormen waarschijnlijk de belangrijkste motivaties achter beide ontkenningen; het lijkt erop dat ze geen paniek willen zaaien die hun economische belangen zou kunnen schaden.
Er blijkt overtuigend wetenschappelijk bewijs te zijn om te suggereren dat het leven op aarde een transformatie ondergaat die veroorzaakt wordt door de energetische veranderingen die zich voordoen in ons zonnestelsel. Wetenschappers hebben ontdekt dat biologische, chemische, natuurkundige en zelfs biologische trends gerelateerd zijn aan de bewegingen van onze planeten en de activiteit van de zon. Dit suggereert dat de evolutie zich voltrekt binnen de grenzen van welgedefinieerde cycli. De meest belangrijke kosmische cyclus lijkt de precessiecyclus te zijn van 25.920 jaar.
De esoterische vedische kosmologie schilderde de menselijke evolutie af als een reis door de wereldtijdperken of Yugas. Volgens de vedische kosmologie gaan we nu een nieuw tijdperk binnen in de menselijke evolutie, de Gouden Eeuw.
Het binnengaan van de Gouden Eeuw lijkt ook gerelateerd te zijn aan de eindtijd profetieën van de Maya-kalender voor het jaar 2012. John Major Jenkins heeft voldoende aanwijzingen gevonden die aantonen dat de antieke culturen en spirituele tradities wereldwijd kennis hadden van de precessie van de aarde. Hij gelooft dat de Ouden wereldwijd artefacten en mythen hebben achtergelaten die ons vertellen over de importantie van de precessie en de zonnewende galactische uitlijning die zal plaatsvinden rond het jaar 2012. Het jaar 2012 lijkt de convergentie te zijn van de galactische uitlijning, het zonnemaximum en de Venus-transitie.
Het gehele boek door hebben we de relaties trachten aan te geven die bestaan tussen klassieke Oosterse wijsheid en de huidige wetenschappelijke ontdekkingen over onze kosmos. De klassieke Oosterse tradities waren niet de enige tradities die een kosmologie in leven hielden die onze wetenschappers nu begin te bevestigen.
De symboliek die hier speelt is duizenden jaren oud en wij leven nu in deze tijd. We leven in het 2012 tijdvlak wanneer de zon de Melkweg/galactische equator kruist tijdens de zonnewende om opnieuw geboren te worden aan de andere kant. We zijn getuige van de geboorte van de ‘nieuwe’ zon en een nieuw tijdperk. Dit is ‘precessie’ en is de kennis die de Ouden ons doorgeven.
Het lijkt erop dat mensen deze kennis altijd al openlijk doorgeven hebben:www.soulsofdistortion.nl
