beleving BDE van een vriend

[carla]

Zelf heb ik nooit een BDE gehad.
Ik ben erg slecht in tijd onthouden, maar ergens tussen de 11 en 15 jaar geleden lag er een toenmalige vriend van mij in het ziekenhuis in een diepe coma.
Ik verbond mij regelmatig met hem en vroeg om hulp van boven om te laten geschieden wat Goddelijk goed was.
Ik zeg bewust Goddelijk goed, want "menselijk goed"is niet altijd wenselijk.
Zo waren er verschillenden die vol kracht baden of hij alsjeblieft weer beter mocht worden... dat is in mijn ogen niet goed. Je trekt iemand daardoor misschien wel heel erg naar beneden waardoor er moeite om over te mogen gaan kan ontstaan.

Maar goed, ik schreef zijn vriendin dat ik contact had gehad in de geest met H. ( om hem zo maar even te noemen) en beschreef wat ik gezien en gehoord had.
Zij schreef iedere dag alles op in een dagboek, zo ook wat ik haar geschreven had.

H. is uiteindelijk uit de coma gekomen en heeft later vol ongeloof gelezen wat ik tijdens zijn coma geschreven had.
Zijn vriendin had opgeschreven: "Ze schreef dit ongeveer precies op het moment dat H. zijn BDE ervaring moet hebben gehad en haar bericht maakt duidelijk dat zij dit toen heeft aangevoeld want zij beschrijft in korte trekken bijna precies wat H> toen heeft ervaren."

Ik heb mee mogen beleven wat hij zag, voelde en ervaarde en vond dat heel bijzonder.

liefs carla

[berdien]

wat bijzonder weer bedankt voor het delen

[carla]

Dat zeg je heel goed !
Ikzelf zeg altijd: daar waar je je mee verbindt, heb je afstemming op.
Dat kan diep gaan, zelfs in kleine dagelijkse dingetjes.

liefs carla

[gerrit]

Ja Carla,
Het verlangen terug te willen was veel sterker dan weer hier in deze harde wereld te moeten leven.Bij de derde BDE reageerde ik zelfs boos, teleurgesteld,groot verdriet én heimwee kan ik het wel noemen naar de 'andere' kant.Dat kan ik me allemaal nog steeds heel goed herinneren ook en de gevoelens die dat achter gelaten heeft!Het gevoel heb ik ook nu nog, net of er een stukje levensplezier ontbreekt. Terwijl ik maar amper nog iets weet van die hele periode tijdens de ziekte en al die weken in het ziekenhuis.Vertelde op m'n werk dat het daar, én de dood bijzonder mooi is zonder angst e.d. (Elke week ging ik later een paar uurtjes langs om kontakt te houden met bewoners en collega's).

Mogelijk dat ik hierdoor een bijna medogenloze houding had de eerste 2 jaren,zelfs asociaal gedrag uit voort kwam.Het gekke was wel dat ik het zelf helemaal niet in de gaten had dat er iets erg mis was in mijn omgang naar anderen.Weet daar niets meer van.
Vooral Hannie moest het ontgelden,dan hoefde ik me niet in te houden wat nog wel een beetje lukte als er anderen bij waren.Heb maanden lang als een zombie alleen gezeten,niks zeggend alleen ja of nee,meestal op werkelijk alles ja zeggen,liet het over me heen gaan.Verder veel slapen en leren lopen,en de godganse dag en avond
later SF films kijken op het maniakale af.Pas in het 3e jaar ging het langzaam de 'normale'kant weer op en mijn geheugen was er weer.

Hannie heeft de 3 BDE zien gebeuren en besloot af te wachten wat er zou komen....Nooit gevraagt of kaarsen ed gebruikt of ik in leven mocht blijven.Ook onze kinderen niet gelukkig. Niet uit gelatenheid o.i.d,meer met het gevoel van wat komt is goed. Wel had ze de kleding e.d thuis klaar liggen mocht ik overlijden,en alles voor de begrafenis klaar gelegt,samen met onze dochter,niet uit doemdenken,maar omdat er eigenlijk geen kans meer was dat ik deze infectie te boven zou komen.De internist heeft het ook lange tijd niet kunnen geloven dat dit toch gebeurd is,omdat m'n hele lichaam vergiftigd was,niets deed het 'goed'meer.

Heeft jouw vriend nog gevolgen 'overgehouden'door zijn ervaringen? Anders gaan denken,voelen over alles enz.? En zijn vrouw?
Als je nog vragen hebt Carla,(of anderen) kan gewoon hoor.

liefs Gerrit

[carla]

Hannie heeft de 3 BDE zien gebeuren en besloot af te wachten wat er zou komen....Nooit gevraagt of kaarsen ed gebruikt of ik in leven mocht blijven.Ook onze kinderen niet gelukkig

Jij hebt een geweldig gezin achter je gehad Gerrit, maar dat hoefde ik je natuurlijk niet te vertellen.
Dat is houden van he? Zonder eigenbelang proberen te accepteren wat er komt.
Heel mooi om te lezen.

Ik ben het contact verloren met H. Mede ook door mijn eigen schuld. Persoonlijke situatie van mijzelf was erg roerig in die jaren. Ik heb het nog eens opgezocht en zoals ik al zei ben ik slecht met tijd, het is korter geleden. 2004 was het.
Hoe het nu met hem is weet ik dus niet. Zijn vriendin was een vriendin van mij. Eigenlijk moet ik nodig weer eens contact met ze opnemen
Ik zelf zat toen in de aanloop naar mijn scheiding, vandaar.
Liefs carla

[karin]

Carla wat een goddelijke ervaring..kippevel NU.

[gerrit]

Wat datums betreft vergaat het ons ook zo,ook omdat de tijd wel drie keer zo snel lijkt te gaan.Maakt eigenlijk niet uit dacht ik,deze ervaringen zijn blijvend scherp in het geheugen altijd en niet uit te wissen.Wat moet dat een bijzondere tijd (en nog) geweest zijn om dit zo over en weer te herkennen en te kunnen delen.Ja soms door de tijd verlies je mensen ook wel eens uit het oog,ene keer jammer,andere keer is het soms gewoon de bedoeling.
Jouw ervaringen zo met deze BDE sluiten dan wel precies bij het werk aan toch,waar je mensen in hun laatste levensfase bij probeert bij te staan?

[carla]

Het is inderdaad waar Gerrit, dat mensen in je leven komen en gaan.
De ene vertrekkend en tegelijkertijd ruimte cree-erend voor een nieuwe ontmoeting.
Maar soms ligt het gewoon bij mijzelf.
Ik ben niet iemand die vaak belt en leef soms haast teruggetrokken. Afwachtend.
Soms heb ik ook grote moeite met een vol postvak, om alles met mijn hart te beantwoorden en schuif het dan vooruit.
Gebrek aan daadkracht vind ik zelf, het zij zo.

Inderdaad heb ik nu wel vrijwilligerswerk dat er bij aansluit. Precies zoals jij zei.

Op het moment loop ik erg tegen mezelf aan vanwege een nieuwe gast.
Ik zal er een nieuwe topic over starten. ( bij moeilijke tijden)

Liefs Carla, ook voor Hannie