Herken je dit?
Veel kleine kinderen zijn ‘oude zielen’ en sommigen van hen zeggen dingen die betrekking hebben op vorige levens.
Ouders die hun verhaal hebben gedeeld zeggen dat deze kinderen spraken van een tragische dood, gevolgd door een gelukkiger leven.
1. Toen mijn zoon 3 jaar oud was, zei hij dat hij zijn nieuwe vader erg graag mag. Mijn man is zijn enige echte vader. Ik vroeg hem: “Waarom?” Hij antwoordde: “Mijn oude vader was erg gemeen. Hij stak me in mijn nek en ik stierf, maar ik mag mijn nieuwe vader erg graag, hij zou dat nooit doen.”
2. Als klein meisje ging ik helemaal door het lint toen ik een jongen in de supermarkt zag. Dat was ongewoon omdat ik over het algemeen erg stil en rustig was. Ik had me nog nooit zo misdragen.
Toen mijn moeder in de auto vroeg wat er aan de hand was, zei ik dat hij me bij mijn eerste moeder had weggehaald en onder zijn vloer had verstopt. Hij had me daar lange tijd laten slapen tot ik wakker werd bij mijn nieuwe moeder.
3. Toen ik mijn 2,5 jaar oude dochter op een avond uit bad haalde, vertelde ik haar samen met mijn vrouw waarom het belangrijk is om je geslachtsdelen schoon te houden. Ze zei nonchalant: “Niemand raakt me daar aan. Dat hebben ze ’s avonds een keer geprobeerd. Ze trapten de deur in en probeerden het, maar ik vocht terug. Ik stierf en nu ben ik hier.” Ze zei het alsof het niets was.
4. “Voordat ik hier geboren werd had ik toch een zus? Zij en mijn andere moeder zijn nu heel oud. Ze ontsnapten aan de dood toen de auto in brand vloog, maar dat gold niet voor mij!” Hij was misschien 5 of 6 jaar oud, maar zei dit zomaar uit het niets.
5. Toen mijn kleine zusje jonger was, liep ze geregeld huilend door het huis met een foto van mijn overgrootopa in haar handen. Ze zei dan steeds: “Ik mis je Harvey.”
Harvey was al overleden nog voordat ik geboren werd. Mijn moeder vertelde me dat ze steeds dingen zei die mijn overgrootoma Lucy ook zei.
6. Toen mijn kleine zusje begon te praten, vertelde ze ons dat haar oude familie dingen in haar stopte en haar aan het huilen maakte. Haar vader deed haar op den duur zoveel pijn dat ze ons kon vinden, haar nieuwe familie.
Ze zei dat soort dingen toen ze 2 tot 4 jaar oud was. Ze was nog veel te jong om met dat soort dingen in aanraking te kunnen zijn gekomen, dus mijn familie heeft altijd gedacht dat ze herinneringen had aan een vorig leven.
7. Toen hij 2 jaar oud was vertelde mijn zoon hoe hij mij had uitgekozen. Hij zei dat hij met een man in pak was en een moeder mocht uitkiezen die hem zou helpen om zijn zielemissie te voltooien. We hadden het niet over spiritualiteit en hij is niet religieus opgevoed.
Hij omschreef het als boodschappen doen in de supermarkt. Hij was in een verlichte ruimte met mensen die als poppen op een rij stonden. De man in pak vroeg nog of hij zeker was van zijn keuze, waarop hij bevestigend antwoordde en geboren werd.
8. Op het moment dat hij kon praten vertelde mijn neefje mijn zus en haar man dat hij zo blij was dat hij ze had uitgekozen. Voordat hij een baby was bevond hij zich in een verlichte kamer, waar hij veel mensen zag. Hij koos deze moeder uit omdat ze een mooi gezicht had.
9. Mijn oudere zus werd geboren in hetzelfde jaar dat de moeder van mijn vader kwam te overlijden. Mijn vader zei: “Toen je zus oud genoeg was om de woorden te kunnen zeggen zei ze dat ze mijn moeder was.”
10. Toen ik jonger was vertelde ik mijn moeder hoe ik lang geleden was omgekomen bij een brand. Ik herinner het me niet, maar één van mijn grootste angsten is dat mijn huis in brand vliegt.
Bron: Theepochtimes.com vertaling:Niburu
Hebben jullie, of je kinderen hier ook ervaring mee?
